Φύλλα
Εκτός από την ελιά και το ελαιόλαδο, ευεργετική είναι και η δράση των φύλλων της.
Τα φύλλα της ελιάς είναι πλούσια σε βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία.
Η πρώτη επίσημη αναφορά για την χρήση των φύλλων της ελιάς στην ιατρική, χρονολογείται από το 1854, όταν ο Hanbury, ανέφερε στην επιθεώρησηPharmaceutical Journal μια απλή συνταγή για τη χρήση του υδατικού εκχυλίσματος των φύλλων της ελιάς ως αντιπυρετικό.
Από τις αρχές του 20ου αιώνες υπάρχουν αναφορές στη βιβλιογραφία για τη σύσταση και τη δράση των φύλλων της ελιάς.
Ειδικότερα, αναφέρονται αντιοξειδωτική , αντιμικροβιακή, αντιυπερτασική αγγειοδιασταλτική και υπογλυκαιμική δράση για το εκχύλισμα των φύλλων ή για μεμονωμένα συστατικά του.
Το εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς και η ίδια η ελαιοευρωπαΐνη, έχει βρεθεί ότι έχουν ισχυρή μικροβιοκτόνο δράση.Ειδικότερα, το εκχύλισμα έχει βρεθεί ότι είναι αποτελεσματικό κατά πολλών παθογόνων , που συμπεριλαμβάνουν τους ιούς της γρίπης, του έρπητα, μύκητες και βακτήρια.Ωστόσο, δεν έχει επαρκώς αποδειχθεί η δραστικότητα in vivo. Ακόμη έχει αντισυμπληρωματική δράση κάποιων φλαβονοειδών του φύλλου της ελιάς, όπως η απιγενίνη και η λουτεολίνη.
Τα φύλλα της ελιάς με την μορφή εκχυλίσματος , έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή ιατρική ως αντινεοπλασματικά.
Η δράση αυτή των φύλλων της ελιάς αποτελεί τελευταία αντικείμενο έρευνας, μεταξύ πολλών ερευνητικών ομάδων.Περιέχουν την ιδανική αναλογία σε λιπαρά οξέα ( πολυακόρεστα, μονοακόρεστα και κορεσμένα).
Στα φύλλα περιέχονται πολλές φαινολικές ενώσεις, εκ των οποίων οι σημαντικότερες είναι η ελαιοευρωπαϊνη και η υδροξυτυροσόλη, στις οποίες οφείλεται κυρίως η δράση τους.
Το εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς και η ίδια η ελαιοευρωπαϊνη έχει βρεθεί ότι έχουν ισχυρή μικροβιοκτόνο δράση.
Επισημαίνεται ότι η χρήση των αφεψημάτων θα πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή για τη διασφάλιση της υγείας και βεβαίως σε καμία περίπτωση να μην αντικαθιστούν τα φαρμακευτικά σκευάσματα.”
Τα φύλλα της ελιάς είναι πλούσια σε βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία.
Η πρώτη επίσημη αναφορά για την χρήση των φύλλων της ελιάς στην ιατρική, χρονολογείται από το 1854, όταν ο Hanbury, ανέφερε στην επιθεώρησηPharmaceutical Journal μια απλή συνταγή για τη χρήση του υδατικού εκχυλίσματος των φύλλων της ελιάς ως αντιπυρετικό.
Από τις αρχές του 20ου αιώνες υπάρχουν αναφορές στη βιβλιογραφία για τη σύσταση και τη δράση των φύλλων της ελιάς.
Ειδικότερα, αναφέρονται αντιοξειδωτική , αντιμικροβιακή, αντιυπερτασική αγγειοδιασταλτική και υπογλυκαιμική δράση για το εκχύλισμα των φύλλων ή για μεμονωμένα συστατικά του.
Το εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς και η ίδια η ελαιοευρωπαΐνη, έχει βρεθεί ότι έχουν ισχυρή μικροβιοκτόνο δράση.Ειδικότερα, το εκχύλισμα έχει βρεθεί ότι είναι αποτελεσματικό κατά πολλών παθογόνων , που συμπεριλαμβάνουν τους ιούς της γρίπης, του έρπητα, μύκητες και βακτήρια.Ωστόσο, δεν έχει επαρκώς αποδειχθεί η δραστικότητα in vivo. Ακόμη έχει αντισυμπληρωματική δράση κάποιων φλαβονοειδών του φύλλου της ελιάς, όπως η απιγενίνη και η λουτεολίνη.
Τα φύλλα της ελιάς με την μορφή εκχυλίσματος , έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή ιατρική ως αντινεοπλασματικά.
Η δράση αυτή των φύλλων της ελιάς αποτελεί τελευταία αντικείμενο έρευνας, μεταξύ πολλών ερευνητικών ομάδων.Περιέχουν την ιδανική αναλογία σε λιπαρά οξέα ( πολυακόρεστα, μονοακόρεστα και κορεσμένα).
Στα φύλλα περιέχονται πολλές φαινολικές ενώσεις, εκ των οποίων οι σημαντικότερες είναι η ελαιοευρωπαϊνη και η υδροξυτυροσόλη, στις οποίες οφείλεται κυρίως η δράση τους.
Το εκχύλισμα των φύλλων της ελιάς και η ίδια η ελαιοευρωπαϊνη έχει βρεθεί ότι έχουν ισχυρή μικροβιοκτόνο δράση.
Επισημαίνεται ότι η χρήση των αφεψημάτων θα πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή για τη διασφάλιση της υγείας και βεβαίως σε καμία περίπτωση να μην αντικαθιστούν τα φαρμακευτικά σκευάσματα.”